Weer aan het werk

Carrefour brengt dit jaar een naaktkalender uit waarin 12 medewerkers smaakvol naakt poseren. De opbrengst van de kalender gaat integraal naar onze vzw. Elke maand belichten we de man van de maand op onze website. Deze maand is dat Danny De Schuymer (54). Hij is Manager Fruit & Groenten bij Hypermarkt Carrefour in Sint-Denijs-Westrem. “Mijn afdelingsmedewerkster Marleen Van Impe kreeg te maken met borstkanker. Via mijn deelname aan deze fotoshoot wil ik graag haar verhaal delen."

Nancy (55) uit Burcht werkt 18 uur als aanvulster in de Carrefour van Burcht en kreeg in 2006 de diagnose borstkanker. ‘In 2002 overleed mijn mama aan borstkanker. Het was ook in dat jaar dat ik een knobbeltje in mijn eigen borst ontdekte. Maar ik was zo druk met het verplegen en verzorgen van mijn mama, dat ik niet zelf naar de dokter wilde gaan.'

Na 1 jaar en 2 weken thuis te zijn geweest, ging ik terug aan het werk met borstkanker. Ik deed maar 30% van mijn oorspronkelijk uurrooster, maar wat had ik ernaar uitgekeken! Ik was het thuiszitten beu, voelde me zo nutteloos en ik had het gevoel dat de muren thuis op me afkwamen. Ik miste het sociaal contact met mijn collega’s en wou weg van al die medische termen, onderzoeken en consultaties, waar mijn leven op dat ogenblik voornamelijk uit bestond.

Rentree is een organisatie die borstkankerpatiënten antwoorden biedt op vragen over werken na kanker.  De organisatie begeleidt personen in het opnieuw gaan werken of in de zoektocht naar een nieuwe job. Lutgart Mertens getuigt over haar ervaring met Rentrée: "Als je vragen zou hebben over je werk, neem dan zeker contact op met Rentree. Ik kan het je alleen maar aanbevelen. Rentree denkt met je mee!”

Nochtans zal 13 maart 2015 in haar geheugen gegrift blijven staan : die dag kreeg ze tegelijk heel goed én heel slecht nieuws. Haar tranen en die van haar dochter waren een mengeling van grote vreugde en diepe droefheid. Haar dochter leerde die dag haar toekomstige man kennen en Lydia zelf kreeg die dag de diagnose kanker. 

Pink Ribbon wil onder het luik preventie de strijd tegen borstkanker actief aangaan. Dat doen we door voldoende beweging te promoten. 30 minuten stappen per dag zorgt voor een sterkere mentale en fysieke weerstand.
Veilig en gezond werken is een recht voor iedereen, maar in de praktijk komen we op het werk vaak niet aan voldoende beweging. Previdis ontwikkelde daarom beweegtips voor elke werkdag: #MovingMonday, #TeamTuesday, #WakeupWednesday, #TimeoutThursday en #Feelgood Friday.

Borstkanker is een ingrijpende gebeurtenis in het Ieven van een vrouw en haar omgeving. Na de behandeling en revalidatie terug aan het werk gaan, is jammer genoeg niet altijd vanzelfsprekend.
Net op dat moment is steun en begrip op de werkvloer echter broodnodig. Om de nieuwe start na borstkanker makkelijker te maken, lanceerde Pink Ribbon Pink Monday. Het doel van Pink Monday: (ex-)patiënten, werkgevers, zelfstandigen, zorgverleners, collega’s en familieleden informeren en sensibiliseren.

Op het moment dat ik dit schrijf, is “that time of the year” weer begonnen. Exact twee jaar geleden ging ik naar mijn huisarts omdat ik een knobbeltje in mijn oksel had gevoeld. Die datum en de weken erna staan in mijn geheugen gegrift en ik herbeleef elk jaar de emoties die deze periode met zich meebracht.
Op 1 september 2016 moest ik dus ook mijn team inlichten over mijn diagnose. Mijn man Nicolas en ik hebben een eigen bedrijf, Revive, waarin we stadskankers (jawel: -kankers…) herontwikkelen tot groene, zeer duurzame woonbuurten. Ikzelf nam er - tot voor mijn diagnose - de luiken marketing en HR op.

Woensdag, 29 juni 2016. Het was een zonnige dag, maar in mijn hoofd zaten er een paar grijze wolken. Ik had immers al een tijdje last van een gezwel net onder mijn oksel. Een paar dagen eerder had mijn huisarts me toch de raad gegeven om een mammografie en echografie te laten nemen. Om 11 uur volgde een donderslag bij heldere hemel: het gezwel bleek kwaadaardig te zijn.

Toen ik twee jaar geleden werd getroffen door borstkanker en na mijn operatie zo goed werd opgevangen door mijn naaste omgeving, maar ook door heel wat vrijwilligers, heb ik gezworen dat, wanneer ik het geluk zou hebben om te genezen, ook mijn steentje wil bijdragen. Ik wilde lotgenotes ook een hart onder de riem steken.