Wat was de diagnose?

“Het was een kwaadaardig, maar tamelijk oppervlakkig gezwel op een zenuwbaan, vandaar de pijn in mijn borst. Er waren geen andere organen aangetast. Ik heb een borstsparende ingreep ondergaan. Net voor de operatie ben ik met toestemming van de borstchirurg en de oncoloog nog op vakantie geweest met mijn gezin. Dat was gepland en daar was ik echt aan toe.”

Hoe verliep de nazorg?

“Het was kantje boord, maar ik heb geen chemotherapie moeten ondergaan. Wel radiotherapie en dat had ik onderschat. Ik ben maandenlang erg vermoeid geweest. Ik moet ook nog medicatie slikken met heel wat nevenwerkingen, zoals gewrichtspijnen.”

Wie heeft je in al die tijd het meest geholpen?

“In de eerste plaats mijn mama, ik kon altijd bij haar terecht. Mijn kinderen, die toen acht en dertien jaar oud waren, waren niet volledig op de hoogte van de situatie. Ook mijn partner was een heel grote steun. De dokters en het medisch team hebben altijd al mijn vragen beantwoord. Ik had nooit een woordenboek nodig om hen te begrijpen. Ik kreeg ook veel liefde van de mensen op het werk en mijn vrienden. Soms ook uit onverwachte hoek. Ik vond het belangrijk om open over mijn situatie te spreken, zowel over positieve als minder positieve dingen.”

Moet je nu nog op controle?

“Momenteel moet ik halfjaarlijks op controle. De ongerustheid blijft, maar ik geloof rotsvast in een goede afloop.”

Wees alert voor de belangrijkste symptomen van borstkanker!