1. Na een amputatie heb je drie mogelijkheden: ofwel een uitwendige borstprothese, ofwel een borstreconstructie, ofwel niets doen. Sommige vrouwen laten een tattoo plaatsen op de plek waar de borst was.

2. Na de borstkankerbehandeling moet je meestal niet meteen beslissen wat je wenst: een reconstructie of een prothese. Tenzij men je voorstelt om al een weefselexpander ter plaatse te laten, die je huid oprekt met het oog op een latere reconstructie. Vaak wordt het echter aanbevolen om na de borstamputatie te starten met een voorlopige externe prothese. Dat geeft de wonde de tijd om goed te helen. Je kan later nog altijd kiezen voor een reconstructie.

3. Een externe prothese bestaat uit een siliconenmengsel met een flexibele huls die je in een aangepaste beha stopt. Zo’n beha heeft een hoesje waarin je de externe prothese kan plaatsen, zodat die niet verschuift.

4. Een prothese of reconstructie zorgt ervoor dat je een goede houding aanneemt, waardoor je minder kans hebt op rugklachten.

5. Een borstprothese wordt terugbetaald door het ziekenfonds. Het ziekenfonds betaalt zowel de voorlopige als de definitieve prothese terug, wel aan een standaardprijs. Wie een duurdere prothese kiest, betaalt een supplement.

6. Het is niet altijd mogelijk om in dezelfde operatie zowel een amputatie als een reconstructie te doen. Het is niet onmogelijk, maar meestal krijg je de raad om dat niet in één keer te laten doen.

7. Het borstimplantaat, dat wordt ingebracht tijdens een borstreconstructie, gaat meestal geen leven lang mee. Je loopt de kans dat het implantaat na een tiental jaar moet vervangen worden.

8. Een borstreconstructie met eigen weefsel, meestal uit de buik of de bil, is een zwaardere operatie dan de borstamputatie zelf en vraagt een lange revalidatie.

9. De tepel kan gereconstrueerd worden, maar blijft helaas ongevoelig.

10. Een nieuwe, gereconstrueerde borst kan nooit de verloren borst vervangen. Er is wel veel vooruitgang geboekt, maar je blijft altijd een verschil zien.