Vóór ik kanker kreeg, hield ik al enorm van wandelen, maar nam ik niet vaak de tijd om het (dagelijks) te doen. De ziekte heeft me mijn gezondheid centraal doen stellen in mijn zorgen. Wandelen biedt me ontspanning en welzijn, wat heb ik dan nog meer nodig?

Dus werd ik een vurige voetganger. Net wakker van mijn borstamputatie, liep ik vele malen per dag door de gangen van het ziekenhuis met een perfusie en een borsttube. Ik wandel nu al jarenlang : van een wandeling van een goed uur tot kleine, nuttige uitstapjes. Zelfs in mijn eigen stad, Brussel, die naast drukbezochte attracties en curiosa ook veel groene (natuur)zones heeft. Er zijn zelfs plekken die ook Nordic Walking, het wandelen met aangepaste wandelstokken, toelaten. Nordic Walking is trouwens heerlijk. Zodra je de specifieke bewegingen van de wandelsport kent, is de sport ook goed voor de armen en voorkomt het bijvoorbeeld lymfoedemen.

Elk seizoen van het jaar heeft ook zijn bijzonderheden. Ik moedig jullie aan om de tijd te nemen om te voet door het leven te gaan. De lucht, geuren, geluiden,… alles varieert van dag tot dag. Wandelen wordt dan een plezier maar nog meer een dagelijkse ontdekking. Wanneer ik de stevigheid of comfort van de aardbodem voel, trekt dit mijn aandacht naar een bosje bladeren of naar het kraken van zan op natte wegen. De lucht kan naar hummus ruiken, warmte uitstralen of zoals nu een levendige koudheid uitstralen die ik bij elke diepe adem opwarm.

Ik zou nog steeds duizend regels kunnen schrijven die mijn gevoelens over het wandelen uitdrukken. Maar je hebt al begrepen hoe de wandelmars mijn hoofd volledig leegmaakt. Het neemt alle bezorgdheden weg en doet mij alle sensaties extra innig beleven. Mijn zintuigen zijn dan goed wakker en GENIETEN.

Ik weet dat in de winter cocoonen zo verleidelijk is. Dan is het wat moeilijk om de stap naar buiten te zetten, maar het ene belet het andere natuurlijk niet. Ik denk zelfs dat ze elkaar perfect aanvullen: wat is er beter dan een goede hete thee wanneer je terugkomt van een heerlijke wandeling ?

Wanneer het wandelen een bondgenoot wordt van de zintuigen en van kleine genoegens "roept" ze ons naar elke zonnestraal en elke opklaring van de hemel. Dan glimlach ik antwoord de natuur: "ik kom eraan." Dan verlaat ik even mijn verplichtingen, werk en moeilijkheden, ... voor een pauze met mijn lichaam. De tijd en onze prachtige natuur bieden zo veel mooiere momenten dat mijn verplichtingen wel even kunnen wachten tot me weer op en top voel.

En jij kan jij je regelmatig motiveren voor een kleine wandeling of bewegende pauze? Ik hoop dat mijn getuigenis ervoor zorgt dat je zelfs maar één keer de natuur in wilt gaan, je in beweging zet, of je zintuigen opent voor de heerlijke natuur bij jou in de buurt. Waar jullie ook zich ook bevinden, we komen stap voor tot Kerstmis en aan het einde van het jaar. Moge deze speciale wintermomenten jullie verrassen.

Marie Paule