Toen ik twee jaar geleden werd getroffen door borstkanker en na mijn operatie zo goed werd opgevangen door mijn naaste omgeving, maar ook door heel wat vrijwilligers, heb ik gezworen dat, wanneer ik het geluk zou hebben om te genezen, ook mijn steentje wil bijdragen. Ik wilde lotgenotes ook een hart onder de riem steken.

Ik zocht antwoorden, ik probeerde het allemaal te begrijpen en heb toen beseft dat er een hele organisatie bestaat, die elke dag opnieuw mensen probeert te helpen, te leiden en te troosten. Mensen, kortbij of ver, die ook geraakt zijn door deze vreselijke ziekte.

Nooit had ik gedacht dat ik mezelf zou moeten voorstellen als borstkankerpatiënte.

Maar nu, ruim een jaar na de hevige behandeling, durf ik zelfs zeggen dat ik toch wel een beetje fier ben om mij hier, als lid van het “Pink Ribbon Editorial Team” mag voorstellen. Het betekent immers dat ik er weer sta. Na alle angst en onzekerheid. Na de maanden met haar noch energie.