Wat er door je hoofd gaat als er ook nog maar een vermoeden bestaat van kanker is heel moeilijk te beschrijven.  Sommige gebeurtenissen zijn zo ingrijpend, zo verdrietig, ze slaan je ankers los en het helpt dan niks om wild om te schreeuwen, wild om je heen te slaan of te zwemmen voor je leven. Het lijkt of je in een film meespeelt op vijf maar de film is niet meer dan de keiharde werkelijkheid en je kan niets aan het script veranderen.

Pink Ribbon wil bijdragen aan de verbetering van de behandeling van borstkanker en de kwaliteit ervan in alle ziekenhuizen en borstkankercentra naar een hoogste niveau te tillen.
Borstkanker is de meest voorkomende kanker in ons land. 14,8% van alle kankers in België zijn borstkankers. Jaarlijks komen er 11.852 nieuwe diagnoses van borstkanker bij.* 

Mijn naam is Cato en met mijn 22 lentes ben ik de jongste van het Pink Ribbon-redactieteam. Tijdens het weekend vind je mij in het Pajotse platteland. Door de week zit ik op kot in Mechelen, wat volgens mij de fijnste stad van België is. In juni heb ik mijn bachelordiploma journalistiek behaald. Ik wil echter het mooie studentenleven nog niet opgeven. Daarom begin ik in september aan een nieuw avontuur in Antwerpen. Mijn vrije tijd verslijt ik achter mijn computer en op mijn smartphone, zoals elke millennial tegenwoordig doet. Je kan me wel altijd weglokken met lekker eten en goed gezelschap.