Mieke Vanhuyse: “In de week na de diagnose word je helemaal binnenstebuiten gekeerd. Je gaat van het ene onderzoek naar het andere. In die week ben ik uiteraard ook niet gaan werken. Ik besliste wel om mijn medewerkers snel in te lichten over mijn ziekte. Omdat het natuurlijk wel een heel emotionele periode was, bracht ik hen via een mail op de hoogte. Daarin was ik heel eerlijk, het had geen zin om er veel doekjes om te winden. Daarna volgde een hele zware chemotherapie. In de eerste twee à drie weken van die therapie ging ik nog enkele dagen naar kantoor om te werken, maar dat werd al snel te zwaar. Na een tijdje heb ik mijn taken overgedragen aan enkele van onze juniormedewerkers.

Hoewel dit raar is om te zeggen, gezien het zware ziektebeeld, heb ik wel heel veel geluk gehad dat ik op het werk een goed zo’n team rond me had. De zaken zijn kunnen blijven lopen zoals gewoonlijk. Het was voor mij ook niet mogelijk om te blijven werken. De chemotherapie neemt zoveel energie van jou, dat het niet mogelijk is om het beetje overgebleven energie te gebruiken om te werken. Ik bleef wel constant via mail in contact met mijn collega’s en om de twee weken kwamen enkelen van hen bij mij thuis langs om de dringende zaken te bespreken. Dat deed ik dan op een ‘goede dag’, want tijdens zo’n behandeling zijn er meer slechte dan goede dagen. Deze periode is een belangrijke les geweest voor mij. Ik heb geleerd dat iedereen misbaar is, dat mijn collega’s gerust een tijdje verder konden zonder mij. Ik heb me dan ook volledig kunnen concentreren op de behandeling en op genezen en heb me over het werk niet veel zorgen moeten maken.

In september begon ik terug fulltime te werken. Dat viel me zwaarder dan verwacht. Als je je tijdens de behandeling slecht voelt, kan je je daarbij neerleggen omdat je weet dat dat een deel is van de behandeling. Nu is het veel frustrerender om te merken dat die therapie nog steeds nazindert in je lijf en dat er nog altijd heel wat slechte momenten zijn. Ik ben nu drie dagen per week op kantoor aan het werk en ik merk dat het nog moeilijk is om een ritme te vinden dat haalbaar voor me is. Soms kan je twee hele goede dagen hebben, waarop je even denkt: ‘ik kan alles aan’. Maar dat gevoel kan soms op een uur tijd helemaal omdraaien. Je kan de goede momenten echt niet timen.

Het blijft dus nog wel even zoeken naar wat haalbaar is en goed voelt voor mij, maar ik kan me sussen met de gedachte dat ik een goed team van medewerkers rond me heb.”