Die zomer raakte Inne in gesprek met een vriendin die net de diagnose borstkanker gekregen had. “Ik vertelde het haar in vertrouwen en ze was van mening dat het toch eigenaardig was.”

Half oktober voelde Inne bij het douchen aan mijn beide borsten. De ene leek veel harder en stugger dan de andere, die mooi soepel voelde. Haar hart gonste in haar keel. “Ook toen besefte ik het nog niet. Precies of mijn hoofd niet wilde voelen wat mijn lichaam al lang wist. Ik ging op dat moment net van job veranderen en ik had een week verlof. Dat was dé ideale gelegenheid om naar de gynaecoloog te gaan. Zij drukte meteen stevig op mijn borst: het vocht sijpelde eruit.”

Ze vond het noodzakelijk om een echo te laten nemen, maar ze stelde me wel gerust. Volgens haar moest ik me geen zorgen maken. Op één of andere manier besefte ik toen wel dat het niet oké was, want toen ik de volgende vrijdag naar het ziekenhuis moest, nam ik mijn man mee. Eerst gebeurde er een echo en later een mammo. De radioloog was met verstomming geslagen. Het enige wat hij zei, was dat dit niet goed kon zijn.”

“De uiteindelijke diagnose was DCIS, een voorloper van borstkanker in een zone van bijna 9 cm. Twee weken na deze diagnose verloor ik mijn linkerborst en ik kreeg er 5 jaar hormoonmedicatie extra bovenop. Ik was er gelukkig wel op tijd bij, de kanker zat niet in mijn weefsel. Het belangrijkste wat ik dus aan iedereen wil vertellen is: controleer je borsten op geregelde tijden, voel er aan, check je bh - want daar had ik de uitvloei in gezien, luister naar je lichaam en handel zo snel mogelijk.”

En jij? Ken jij je borsten? Ontdek de 9 alarmsignalen of doe de online Mammoquiz: www.mammoquiz.be