Man van de maand augustus

Man van de maand : Luc Cooman (56), Director Health, Safety and Risk Management bij Hypermarkt Carrefour Evere

Diagnose Behandeling Vriendschap

Carrefour bracht begin dit jaar een naaktkalender uit waarin 12 medewerkers smaakvol naakt poseren. De opbrengst van de kalender gaat integraal naar onze vzw. Elke maand belichten we de man van de maand op onze website. Deze maand is dat Luc Cooman (56), Director Health, Safety and Risk Management bij Hypermarkt Carrefour Evere. “Ik was oorspronkelijk geen kandidaat om te poseren voor deze kalender. Ik heb uiteindelijk toch toegestemd, omdat ik het enorm belangrijk vind dat er aandacht is voor dit onderwerp. Ik doe het uit solidariteit, ook al heb ik niet de perfecte maten en ben ik niet het perfecte model.”

Man van de maand augustus

Blijven vechten

Op persoonlijk vlak is er het verhaal van mijn moeder. Toen ze 56 was, de leeftijd die ik nu heb, begon ze wat gewicht te verliezen. Ze ging naar de dokter en kreeg te horen dat ze eierstokkanker had. We spreken over twintig jaar geleden. In de medische literatuur werd eierstokkanker toen nog omschreven als ongeneeslijk en dus alleen palliatief te behandelen. Mijn moeder wist dat niet, de dokter had het haar niet verteld. Dus werd ‘de behandeling’ opgestart. Niet veel later werden er uitzaaiingen vastgesteld. Als gevolg daarvan kreeg mijn moeder een opgezwollen buik door ascites (buikwaterzucht, red.). Toen duidelijk werd dat haar arts haar niet meer aan het behandelen was en ze dus langzaam zou sterven, heeft ze op eigen initiatief een andere dokter gevonden die zich wel nog aan een behandeling wilde wagen.

Uiteindelijk is mijn moeder volledig genezen. Dat ging niet over rozen. Er kwam chirurgie aan te pas en een zware behandeling met cytostatica (geneesmiddelen die de celdeling remmen en daarmee ook de groei van tumoren, red.). Ondanks drie operaties bleef de kanker telkens weer op de kop opsteken. Toch is mijn moeder altijd blijven vechten en in genezing blijven geloven. Ze weigerde zich neer te legen bij de feiten.

Hindernissen overwinnen

Finaal is de ziekte na vijf jaar vallen en opstaan niet meer teruggekomen. Pas zestien jaar later – ze was toen 72 – is mijn moeder gestorven aan de spier- en zenuwziekte ALS. Na haar herstel van kanker heeft ze nog een stuk van de wereld gezien, zich geëngageerd in het verenigingsleven en mensen verzorgd in de ziekenzorg. Fysiek was ze weer helemaal in orde.

De boodschap die ik wil meegeven is dus deze: zelfs als je denkt dat de toestand volkomen hopeloos is en dat het over and out is, moet je blijven geloven in je kansen en alle mogelijkheden benutten. Blijf vechten. Ik kan getuigen dat mijn moeder een tweede – én kwaliteitsvol – leven gekregen heeft door een goede behandeling en de ozrgen van een bekwame dokter.

Leef en geniet

Mij heeft het doen inzien dat als je ergens in gelooft en ervoor wilt gaan, je je niet mag laten tegenhouden door de eerste hindernis. Daarom zit ik vandaag ook hier. Het ligt niet in mijn aard om op een kalender te gaan staan, zelfs niet met m’n kleren aan. Maar na alles wat ik mijn moeder heb zien doorstaan, vind ik: als je iets wilt realiseren of ondersteunen, moet je durven springen en de hindernissen uit de weg ruimen. Dat is de les die zij me meegegeven heeft. Deze foto en dit verhaal zijn dus ook voor haar. Wat mijn moeder meegemaakt heeft, is een kwestie van ongeluk. Je kunt weinig dingen aanhalen die een specifieke invloed op haar gezondheid gehad hebben. Op het vlak van eten en beweging heb ik sindsdien dan ook zelf geen grote aanpassingen gedaan. Omdat ik de neiging heb om heel zwaar te worden, fiets ik wel een aantal keer per week. Zo blijf ik in conditie. Maar voor de rest is mijn credo: gewoon leven en genieten, zonder te overdrijven.

Positief denken

Wat ik vooral heb bijgesteld, is mijn geestelijke houding. You only live once. Probeer er dan ook het beste van te maken en naar de positieve kant van de dingen te kijken. Er zijn altijd zaken waar je om kunt treuren of bedrukt of depressief om kunt zijn. Maar dat is contraproductief en daartegenover kun je altijd wel dingen plaatsen die je doen lachen. Daar moet je je op richten. De rest kun je beter aan de kant schuiven. Of iedereen dat kan? Ik stond vroeger ook anders in het leven. Van nature ben ik eerder een pietje-precies dat alles perfect wil. Mijn moeders kanker heeft me met mijn neus op de feiten gedrukt en me veranderd. De dingen evolueren nu sneller en ik ben gelukkiger. Ik zie nu in dat imperfectie, en hoe ik op deze foto sta, ook oké en dus goed genoeg is.

Doe een donatie

Donaties door particulieren gaan naar het Pink Ribbon Fonds, dat wordt beheerd door de Koning Boudewijnstichting.

Doneer

Pink Support

Steun de strijd tegen borstkanker op jouw manier en organiseer een actie op het Pink Support Platform!

Zet een actie op

Nieuwsbrief

Wil je op de hoogte blijven van wat Pink Ribbon doet? Schrijf je dan in voor onze nieuwsbrief!

Nieuwsbrief