De diagnose borstkanker op haar 48ste kwam voor Véronique Bonaldo als een donderslag bij heldere hemel. “Ik ging al jaarlijks op controle op eigen initiatief,” zegt ze, “Terwijl ik eigenlijk geen verhoogd risico op borstkanker heb. Bij zo’n controle werd een verdachte knobbel ontdekt en dat bleek borstkanker. Gelukkig was de tumor klein en gelokaliseerd. Twee okselkliertjes die tijdens de operatie chirurgisch verwijderd werden, waren negatief. Een opluchting. Ik kreeg een reeks bestralingen, geen chemotherapie, maar wel hormoontherapie.” Omdat een lokaal wegsnijden volstond en de tumor goed gelokaliseerd kon worden, volstond een borstsparende operatie. “Ik ben blij dat ik geen reconstructie nodig heb gehad,” vertelt ze daarover, “want ik hoor wel dat dit soms een pijnlijk en moeilijk proces is.”

Beschermende crème

Véronique, getrouwd en moeder van twee volwassen kinderen, was voltijds aan het werk bij Multipharma in Brussel toen de diagnose haar leven door elkaar schudde. “Ik ben daar meteen heel open over geweest tegenover mijn collega’s en mijn baas. Zij hebben me heel goed opgevangen.” De operatie en de bestralingen heeft ze ook goed verdragen. “Voor elke sessie radiotherapie gebruikte ik een speciale crème om mijn huid te beschermen. Daardoor bleef de irritatie door de stralen erg beperkt.” Van de hormoontherapie heeft ze echter wel last. “Plots kom je in de menopauze,” vertelt ze, “terwijl ik voor de diagnose nog een heel regelmatige cyclus had. Nu word ik ’s nachts een paar keer wakker door nachtelijk zweten, wat geen pretje is, want ik ben nog erg moe.” Toch prijst ze zich gelukkig dat ze gespaard blijft van warmteopwellingen overdag. “Ik zoek steeds de positieve kant en die positieve ingesteldheid heb ik vandaag nog meer. Ik heb geluk gehad, want ik was er op tijd bij. Niet iedereen heeft die chance.”

Balans gevonden

Alhoewel ze nog niet helemaal van plan was om het werk al te hervatten, heeft ze dat toch gedaan. “Ik had liever nog even gewacht, omdat ik nog erg moe ben en regelmatig gewrichtspijnen heb, maar anderzijds kunnen mijn collega’s hulp gebruiken, omdat er zoveel uitval is, onder andere door corona,” klinkt het moedig. Om die reden is Véronique nog niet voltijds aan de slag. “We hebben een goede balans gevonden: ik werk drie dagen wel en twee dagen niet, zodat ik kan recupereren.” Véronique is nog niet helemaal de oude, maar voelt wel dat ze door de kanker anders in het leven staat. “Ik geniet nu meer van kleine dingen en erger met minder aan kleine tegenslagen. Eigenlijk ben ik meer ontspannen dan vroeger.” Met de eerste controle in het vooruitzicht, voelt Véronique de spanning wel toenemen. “De jaarlijkse controles zullen stressvolle momenten blijven. Je hoopt natuurlijk dat de kanker niet terugkomt.” Na het afronden van de behandeling had ze het wel even moeilijk. “Ik lijk tussen twee periodes te zitten: de kankerbehandeling zit er op, maar de draad terug oppikken zoals voorheen, lukt nog niet. Dat heeft nog even tijd nodig.”