“In de zomer van 2016 had ik plots een kleine bult op mijn linker tepel. Ik ging naar de huisarts, die me vertelde dat het een ontsteking was en me vervolgens antibiotica voorschreef. Na de antibioticakuur was de bult er nog steeds en werd die tevens groter. Ik ging opnieuw naar de huisarts. Deze keer werd ik doorverwezen naar het ziekenhuis om een echografie te laten nemen. Volgens de dokter was het bultje een ingegroeide haar. Ik kreeg wederom antibiotica voorgeschreven.”

Toch geen ingegroeid haartje

“Mijn (toenmalige) man en ik vertrokken enkele dagen later op reis, dus nam ik opnieuw flink de voorgeschreven medicatie. Na onze reis was het gezwel echter nog steeds niet verdwenen. Ik ben zo snel mogelijk naar de gynaecoloog gegaan, waarna er opnieuw een echografie genomen werd. Deze keer van beide borsten. Er werd een gezwel van 1,8 cm gevonden in mijn rechterborst. Meteen werd er een biopsie afgenomen en na enkele dagen kreeg ik het gevreesde telefoontje dat mijn leven voorgoed veranderd heeft.

De gynaecoloog vertelde me aan de telefoon dat er kwaadaardige cellen gevonden waren in de biopsie en vroeg me of ik meteen kon langskomen. Ik was op het werk, dus ik heb mijn verantwoordelijke als eerste verteld wat er aan de hand was. Daarna heb ik mijn man opgebeld en ben ik naar huis gereden. Wat er allemaal gezegd werd bij de gynaecoloog, dat weet ik niet meer.”

Kinderwens

“Ik moest nog enkele onderzoeken laten doen en er werd ook meteen besproken welke behandeling ik zou krijgen. Er werd mij ook op dat moment gevraagd of ik nog een kinderwens had, want de behandeling zou me in vervroegde menopauze brengen. Aangezien ik nog een kinderwens had, werd er aan het begin van mijn behandeling een stukje eicelweefsel verwijderd en ingevroren met de bedoeling het weefsel te kunnen gebruiken om zwanger te worden na de behandeling.

In 2019 gingen mijn vriend en ik informeren over het inplanten van het eicelweefsel. Het stukje eicelweefsel bleek niet bruikbaar te zijn voor inplanting. We werden vervolgens geïnformeerd over eiceldonatie. Na een tijdje nadenken en er met elkaar over te praten, beslisten we ons op de wachtlijst te zetten voor een anonieme donor. In maart en april 2022 werd er een terugplaatsing van een embryo gebeurd in UZ Gent. Jammer genoeg zijn deze twee pogingen mislukt. We zouden aan de derde poging beginnen, maar toen ik opnieuw een knobbeltje voelde in mijn borst werden eerst onderzoeken gedaan (mammografie, echografie en punctiebiopsie), maar alles bleek gelukkig goedaardig. In augustus starten we normaal gezien opnieuw met ons fertiliteitstraject. We hebben nog twee embryo's over en hopen dat we met deze pogingen een klein wondertje mogen hebben!”

Vooruitkijken

“Ik ben nu vijf jaar ‘genezen’ en ik wil graag weer gaan werken. Ik hoop werk te vinden waaruit ik opnieuw plezier en voldoening haal. Ik was terug beginnen werken, maar lichamelijk kon ik dat nog niet aan. Ik ben namelijk niet meer diezelfde vrouw als ik was voor ik kanker kreeg. Ondertussen werd ik drie keer geopereerd aan mijn rug en werd de ziekte van Graves (een te snelle schildklier) ontdekt. Ik moest het dus – letterlijk en figuurlijk – rustiger aan doen. Ik hoop dat ik hier in de toekomst verandering in kan brengen.”

Geschreven door Charlotte Vandenberghe