“Eind augustus 2016 had ik net de moedige beslissing genomen om mijn borsten preventief te laten verwijderen en onmiddellijk over te gaan tot een reconstructie met eigen weefsel. Tijdens een consultatie voor meer info, kreeg ik echter te horen dat ik borstkanker had. Ik was dus net te laat. De rechterborst hebben ze onmiddellijk geamputeerd, de andere volgt preventief in januari. Ik moest 16 kuren chemo, en nog 10 jaar anti-hormoontherapie krijgen. Mijn eierstokken gaan er preventief uit in november. Dan ga ik in de menopauze. Kinderen krijgen, zal niet meer lukken.”

Vanaf volgende week begint ze met oncorevalidatie. “Ik verlang tot ik opnieuw energie heb. Dat is het moeilijkste. Ik mis het om uit te gaan, om op feestjes te zijn en op citytrip te gaan met vrienden. Ik woonde in Gent en had een druk leven. Door de ziekte ben ik terug thuis gaan wonen, in Ieper. Dat is een aanpassing. Maar de rust doet wel deugd. Je leven staat gewoon even on hold. Met de amputatie van mijn borsten was ik al in het reine. Wat niet betekent dat ik geen traantje heb gelaten eenmaal het zo ver was. Mijn reconstructie met eigen weefsel staat op de planning. Dat helpt. Een grapje ook. Als ik nu zin heb ik vettig eten, is het voor het goede doel: mijn borsten.” Ze lacht.

“Hoe het me veranderd heeft, kan ik nu nog niet zeggen. Ik zit er nog middenin. Tegen de operaties kijk ik op, maar ik verlang ook tot alles achter de rug is. Ik probeer dag per dag te bekijken. De schrik voor de dood moet ik een plaats geven. Vandaag ben ik kankervrij en dat zal ook zo blijven. Dat klinkt misschien naïef, maar voor mij helpt het. Weet je, ik ben altijd een levensgenieter geweest. En ik kom terug.”