Een borstkankerdiagnose in tijden van corona

“Eind januari kreeg ik van de dokters de diagnose van borstkanker en vijftien dagen later werd ik al geopereerd. Begin april volgde dan de eerste radiotherapie. Pal in de coronacrisis en tijdens de lockdown. Ik waande me in een bubbel door die medische behandelingen, en hield me verder niet bezig met al die verhalen rond corona. In het ziekenhuis was het verplegend personeel bijzonder professioneel en bleven ze me psychologische steun geven wanneer dat nodig was.

Tijdens mijn behandelingen radiotherapie, startte mijn zoon met een stage op de dienst geriatrie in het kader van zijn opleiding verpleegkunde. Net zoals iedereen die er start, onderging hij een coronatest. Hij testte positief. Ik wou meteen het ziekenhuis verwittigen. Hoewel ik bang was dat mijn behandelingen stopgezet zouden worden, wou ik vooral niemand anders besmetten. Maar de dokters stelden me meteen gerust. Mijn therapie kon gewoon doorgaan. Ik kreeg wel een aangepaste planning.

Ik kreeg geen coronatest, maar werd behandeld alsof ik covid-positief was. Ik kreeg een afspraak op het einde van de dag. Zo kwam ik telkens als laatste in contact met de machines. En vanaf het moment dat ik in het ziekenhuis toekwam, trokken de verpleegsters witte pakken aan, net astronauten!”

Afstand houden

“Mijn zoon bleef na zijn positieve test vijftien dagen thuis in isolatie. Gelukkig had hij, buiten wat vermoeidheid en smaak- en geurverlies, weinig last van de gekende symptomen. Door zijn positieve test, en mijn kwetsbare positie als kankerpatiënt, moesten we ook binnen ons gezin letten op de regels van social distancing. Mijn zoon bleef gedurende die periode voornamelijk in zijn kamer. We zorgden ervoor dat we zijn eten voor zijn deur achterlieten. Als we zagen dat het dienblad met zijn ontbijt weg was, wisten we dat hij wakker was.

Gelukkig was het weer in april zomers, en kon mijn zoon ook naar buiten om wat te tuinieren of te lezen in de zon. Binnenshuis droeg hij een masker en vermeed hij contact met deurklinken. Hij deed uit voorzorg ook zijn eigen was. We konden elkaar dan wel geen knuffel of zoen geven, toch weerhield dat ons er niet van om contact te houden. Maar dan vanop een grotere afstand. Uiteindelijk was mijn zoon gelukkig de enige in ons gezin die positief testte. “

Dankbaar voor de quality time

“Vandaag zijn we een maand later. We blijven ook nu een veilige afstand houden. Voor mij, maar ook voor onze twee andere kinderen, is het belangrijk dat ons gezin gezond blijft. Mijn kinderen zijn ijverige studenten die volop in de blokperiode zitten. Ziek worden is voor hen nu geen optie!

In tegenstelling tot wat je zou denken, haal ik ook veel positieve dingen uit alle coronamaatregelen. De lockdown zorgde ervoor dat ik net nu nooit alleen thuis was. Ik kon extra genieten van quality time met mijn gezin. Zonder de lockdown zouden we veel minder tijd gehad hebben voor elkaar. Ik geniet van de momenten dat ons gezin samen is, en van de vele kaartjes en filmpjes die mijn vrienden en familie me sturen. Ik ben enorm dankbaar dat er zo veel zaken zijn die een glimlach op mijn gezicht kunnen toveren.”