‘In 2002 overleed mijn mama aan borstkanker. Het was ook in dat jaar dat ik een knobbeltje in mijn eigen borst ontdekte. Maar ik was zo druk met het verplegen en verzorgen van mijn mama, dat ik niet zelf naar de dokter wilde gaan. Natuurlijk was ik bang dat ik zelf ook ziek zou zijn. Mijn mama had een hele lijdensweg afgelegd en ik zag haar aftakelen. Daarom heeft het tot 2006 geduurd voordat ik naar de dokter durfde te gaan.

Mijn vermoeden bleek te kloppen. Ik kreeg een amputatie, 8 chemokuren, 25 gewone bestralingen, 7 extra ‘boost’ bestralingen en ik heb nog jarenlang hormoontherapie gevolgd. Natuurlijk denk ik nu weleens dat ik dat knobbeltje eerder had moeten laten nakijken, maar ik kón het gewoon niet. Al gaat alles nu heel goed met me.

Ik werk ook nog evenveel als voordat ik ziek werd: 18 uur per week als aanvulster. Alleen heb ik mijn baas gevraagd of ik een lichter ‘rayon’ kon krijgen: in plaats van zware producten veel lichtere producten in de schappen plaatsen. Omdat er ook 17 okselklieren zijn weggehaald, heb ik soms last van een zwaardere arm. Al heb ik gelukkig geen lymfoedeem. Vroeger sleepte ik met zware pakketten diervoeding, nu vul ik vooral ontbijtproducten aan zoals koffie, choco, suiker en confituur. Die verandering was geen enkel probleem voor mijn baas.

In totaal ben ik zeven, acht maanden ziek thuis geweest. Ik miste mijn werk wel. Vooral omdat ik niet meer onder het volk kwam en geen praatjes had met de collega’s. Daarom ging ik zelf in die tijd bij hen langs, voor een snelle babbel. Ik moest toch boodschappen doen. Ik was blij dat ik weer aan de slag kon. Al liep ik in het begin nog rond met bruine vingernagels van de chemo. (lacht)

Twee jaar geleden heb ik ook nog een borstreconstructie gekregen. Daarvoor ben ik voor een paar keer telkens vier weken thuis moeten blijven. Maar ook daar had mijn werkgever alle begrip voor. En de collega’s zijn ook altijd heel lief en begripvol geweest. Over mijn inkomen hoefde ik me ook geen zorgen te maken omdat ik tijdens mijn ziekte gewaarborgd loon kreeg. Uiteindelijk heb ik die hele periode nog goed doorstaan!’