“Een reeks ups en downs, is dat niet de essentie van het leven? Een aaneenschakeling van momenten vol vreugde, maar ook verdriet, onvergetelijke en soms magische ontmoetingen, maar ook verlies, rouw en een moeilijk te aanvaarden realiteit.

Wie ben ik?

Mijn naam is Delphine Remy. Ik woon nu in België, maar heb vroeger vele jaren in Texas gewoond. Zomaar, zonder de enige voorbode kwam kanker mijn leven binnen in juni 2019. Klein maar zeer agressief, dus ik kreeg de volledige behandeling: lumpectomie, mastectomie, chemotherapie, bestraling, profylactische mastectomie en tien jaar hormoontherapie.

Schrijven als uitlaatklep

Iedereen reageert anders op al wat borstkanker met zich meebrengt. Van zodra je de diagnose krijgt, volgen er veel pijnlijke momenten: de operatie, de eerste keer dat je je verminkte lichaam ziet, je haar verliezen, je hoofd kaalscheren, de zware behandelingen met bijwerkingen, de administratieve rompslomp. Er is zóveel waar je doormoet, zóveel dat je op korte tijd moet verwerken en aanvaarden. Wat mij daarin het meeste hielp, was schrijven.

Allereerst schrijven om in mijn hoofd orde te scheppen in de chaos na de diagnose. Er is geen beter beeld dan een arena vol botsauto’s om dat ene verschrikkelijke telefoontje te beschrijven. Van zodra je de schok voelt, word je van de ene naar de andere kant gezwierd, het raakt je tot in de diepste vezel van je lichaam. Ontkenning, onbegrip, onrust, schuld en vertrouwen, ik voelde alles tegelijkertijd. In de dagen en maanden die volgden maakten die gevoelens plaats voor woede en verdriet, eenzaamheid en wanhoop, maar stilletjes aan ook voor vreugde en verrassende ontdekkingen.

Happy ending

“Life sucks sometimes”, daar kunnen we het allemaal eens over zijn. Onlangs vertelde iemand me dat we in het leven nu eenmaal geraakt worden door zaken die we niet in de hand hebben, maar dat we wel altijd een keuze hebben: de keuze om obstakels om te zetten in een springplank. Als je ondanks alles de moed vindt om opnieuw vreugde in je leven te verwelkomen, bewijst dat van een flinke portie kracht. Ik heb geleerd dat mensen net tijdens de moeilijkste momenten in hun leven, hun grootste troef en veerkracht ontdekken.

Ik heb het graag ook over vreugde, het houdt ons op de been. Je hebt altijd de keuze om – ondanks alles, ondanks alle “life sucks” – de vreugde te omarmen. Elke dag opnieuw kun je die switch maken, kanker of niet. Ik heb tijdens mijn leven ontdekt, in alle bepvroevingen die ik heb moeten doorstaan, sommige veel zwaarder dan kanker, dat we net in de moeilijkste momenten buitengewone hulpbronnen ontdekken. Het is belangrijk om voor jezelf steeds die kleine beoordelingen te maken en de kleine overwinningen te vieren, want er zullen nog veel gevechten komen. Ik hoor vaak mensen zeggen: “We zullen nooit meer hetzelfde zijn.” En inderdaad, dat is zo, maar wat als we in plaats daarvan nu eens focussen op het opbouwen van iets moois?”

Blog 'Cancer? Je gère'

Livre 'Cancer? Je gère'

Podcast 'Naïtre princesse, devenir guerrière'