“Op een vrijdagavond eind juni 2020, net een maand na mijn vrouw Marieke gestopt was met borstvoeding van onze jongste zoon, kregen we een telefoontje. Het was Mariekes gynaecoloog die vertelde dat er een 'aankleuring' was op de MRI-scan. We wisten meteen hoe laat het was en vanaf toen is de rollercoaster vertrokken. We kregen het verdict van borstkanker te horen, een DCIS of een ductaal carcinoom in situ (een voorstadium van borstkanker waar het gezwel nog in het weefsel van de melkgang zit).

De behandeling bestond uit een bilaterale mastectomie waarbij beide borsten werden weggenomen én een onmiddellijke reconstructie. Zo kon Marieke de huid van haar borst behouden. Het was een zeer zware operatie begin oktober 2020, middenin de tweede coronagolf. De dag na de operatie bleek het mis te gaan met de linkerborst. Een tweede én derde zware operatie op minder dan een week tijd kon haar linkerborst niet redden. In de plaats van de buikflap kwam een tijdelijke ballon. Enkele dagen later, bij de analyse van het borstweefsel, bleek de tumor verder gevorderd dan gedacht, hij was al invasief. Er volgde een extra onderzoek naar de kans op herval met een Mammaprint. Die kans bleek te bestaan, en in december 2020 zijn we gestart met de chemotherapie. Ondertussen zaten we middenin de corona-pandemie met drie jonge kinderen van 1, 3 en 6 jaar. Ze zagen dat hun mama pijn had en hen door de operaties niet kon knuffelen of optillen. Hulp van familie was niet mogelijk wegens kans op besmetting.

Na verloop van tijd merkten we dat je als zieke in een lockdown een enorme afstand met je omgeving ervaart. Marieke kwam toen met het idee van een ‘wandelkalender’. Dagelijks 30 minuten stevig gaan wandelen zorgt ervoor dat je lichaam sneller geneest en zorgt op lange termijn ook voor een lagere kans op de ontwikkeling van kanker of herval. En dus riepen we ons netwerk op om met Marieke te gaan wandelen. Het was het enige wat veilig was, en voor Marieke een manier om contact te blijven houden met de buitenwereld.

Ik ontwerp websites, dus voor mij was het eenvoudig om iets op maat te maken en online te plaatsen. Alle buren, vrienden, familie, collega’s, … die ons vroegen of ze iets voor ons konden doen, stuurden we de link door naar de wandelkalender. Zo konden mensen kijken wanneer het ook voor hen paste en haar contacteren, in plaats van omgekeerd. Dat was ideaal, bleek snel. Elke dag stond er wel iemand klaar om met Marieke te gaan wandelen. En niet enkel het wandelen deed haar deugd omdat ze in beweging bleef, ook haar geest werd getriggerd door de vele gesprekken.

Het idee van een wandelkalender kan hopelijk ook andere lotgenoten inspireren om te bewegen en op die manier het contact met de omgeving te behouden. Wij maakten gebruik van een zelfontworpen website, die kun je hier bekijken. Van zodra Marieke met iemand had afgesproken om te gaan wandelen, paste ik de kleur van het vakje aan. Zo kreeg de kalender elke dag een update. Wellicht kent niet iedereen iemand die een website kan maken, maar het hoeft ook niet per se een website te zijn. Je kunt ook gebruik maken van bijvoorbeeld een gedeeld document of een aparte agenda in Outlook of Google.”