Sprakeloos zijn is oké.

“Een sms’je met: Ik weet niet goed wat ik moet zeggen, maar ik denk aan je.”

• Wanneer je collega vertelt dat zij kanker heeft, is dat een zware klap om te verwerken. Je voelt je machteloos en weet niet hoe je moet reageren. Wees eerlijk naar je collega toe. Geef aan dat je niet weet wat je moet zeggen, maar dat je meeleeft en haar het beste wenst.
• Vind je het moeilijk om dat fysiek of over de telefoon te doen? Stuur dan een mooi kaartje, berichtje of mailtje met daarin dezelfde boodschap. Je collega zal dat zeker begrijpen en appreciëren.

Luisteren is key.

“Mijn deur staat altijd voor je open.”

• Nadat het nieuws gevallen is, is het belangrijk dat je collega iemand heeft waar zij op kan rekenen. Iemand die een luisterend oor biedt bij wie je collega, als daar nood aan is, haar gevoelens kan uiten.
• Geef je collega niet de raad om zich sterk te houden of niet te huilen en verander niet van onderwerp als het gevoelig wordt. Als je antwoordt, laat dan ook gewoon je hart spreken.

Contact houden is belangrijk.

“Een kaartje met: We steunen jou in deze strijd!”

• Raad je collega aan om de band met het werk tijdens het ziekteverlof niet helemaal los te laten. Af en toe contact houden met de werkgever en de collega’s zal de terugkeer naar het werk later vergemakkelijken. Als je collega dat te moeilijk vindt of te moe is om dat te doen, neem het dan even van haar over. Zorg ervoor dat je collega 1 vaste contactpersoon heeft met wie er regelmatig contact is.
• Stuur ook zelf regelmatig een kaartje, berichtje of mailtje naar je collega. Wees niet teleurgesteld of ongerust als daar niet meteen antwoord op komt. Je collega is misschien nog niet in staat om dat te doen, maar weet dat je teken van genegenheid zeker gelezen en geapprecieerd wordt.
• Je kan ook contact houden met de partner en/of familie van je collega. Zo blijf je op de hoogte van haar situatie en hoe die verder evolueert.

Een attentie doet deugd.

“Een kleine attentie voor een bijzondere, sterke vrouw.”

• Als je je collega een zichtbaar teken van steun wil geven, dan is een kleine attentie een goede manier om dat te doen. Enkele aanraders zijn een mooi boek, een prachtig boeket, een fruitmand, een gelaatsverzorging, …

Op bezoek gaan of toch niet?

“Mag ik even langskomen of heb je nog wat tijd voor jezelf nodig?”

• De leefwereld van je collega is tijdelijk beperkt. Zorg er daarom voor dat zij zich niet opsluit, maar zich zeker ook niet forceert om mensen te ontvangen of om af te spreken.
• Bied zelf zeker aan om eens langs te komen, maar houd er rekening mee dat niet elk moment gepast is.
• Wil je collega graag dat je langskomt, laat dan zien dat je tijd maakt voor dat moment. Doe je jas uit, ga zitten en zorg voor een fijn gesprek. Ga mee in de onderwerpen waar je collega zich goed bij voelt en wees niet bang als er stiltes vallen.
• Maak het bezoekje ook niet te lang, zodat het niet te vermoeiend wordt voor je collega.

Toon begrip, geen medelijden.

“Hoe gaat het met je vandaag?”

• Hoe erg je de situatie ook vindt, er zelf verdrietig bijzitten, helpt je collega niet vooruit. Het is niet de bedoeling dat je collega jou moet gaan troosten, maar net dat zij haar energie gebruikt om terug beter te worden.
• Je hoeft ook niet overdreven opgewekt of luchtig te gaan doen, maar geef wel aan hoe moedig je je collega vindt.
• Vragen als ‘Hoe gaat het nu met je?’ en ‘Hoe voel je je vandaag?’ zijn aangename vragen om te stellen, aangezien ze je collega zelf de keuze laten om er uitgebreid of eerder kort op te antwoorden.
• ‘Ja-/Nee-vragen’ kun je beter vermijden, want ze geven de indruk dat je niet geïnteresseerd bent in een uitgebreid antwoord.
• Geef je collega geen goede raad of zeg niet dat de dingen ‘erger hadden kunnen zijn’, want daar wordt niemand beter van.
• Luister vooral naar je collega, maar vertel ook gerust iets over je eigen leefwereld. Over dagdagelijkse dingen praten kan voor je collega in haar situatie echt een verademing zijn.

Praten is de rode draad.

“Ik ben er voor je als je wil praten.”

• Het is een lastige periode die je collega nu doormaakt, praten kan daarbij helend werken. Ga met elkaar in dialoog, communiceer respectvol en geef je collega, maar ook jezelf, openlijk de ruimte om gevoelens en wensen te uiten.
• Vind je het soms moeilijk om te praten, schrijf dan een briefje, berichtje of mailtje. Alle manieren zijn goed om het gesprek op gang te brengen en gaande te houden.

Een teken van affectie doet wonderen

“Ik stuur je een dikke knuffel en denk aan je!”

• Ook qua uiterlijk en zelfzekerheid is je collega momenteel heel kwetsbaar. Het is daarom belangrijk om te tonen dat je haar nog altijd waardeert. Dat de veranderingen die zij ondergaat slechts tijdelijk zijn.
• Af en toe een stevige knuffel kan zowel jou als je collega deugd doen. Zelfs de hand even vasthouden of een schouderklopje, is krachtiger dan je je kan voorstellen.

Reik een helpende hand.

“Kan ik je ergens mee helpen?”

• Vraag aan je collega of je haar met iets kan helpen. Een keer boodschappen doen, eten klaarmaken of de hond uitlaten. Stel dat wel alleen voor als het voor jou oké aanvoelt en niet uit medelijden is. Beloof geen dingen die je niet kan waarmaken.
• Stel je collega ook voor om eventueel hulp van buitenaf in te schakelen. Iemand via het ziekenfonds of met dienstencheques. Die mensen zijn specifiek opgeleid om in zulke situaties een handje mee te helpen.

Wanneer weer aan het werk?

“Ben je er zeker klaar voor om weer aan het werk te gaan?”

• Terug aan het werk gaan, is een belangrijke stap voor je collega. Het is hét teken dat zij terug gezond is en het ‘normale’ leven weer kan verdergaan. Pas echter op dat je je collega niet onder druk zet door telkens, goedbedoeld, te vragen wanneer zij er klaar voor is om terug van start te gaan.
• Raad je collega wel aan om de werkhervatting op tijd met de werkgever en of personeelsdienst te bespreken.
• Waak erover dat je collega alleen terug aan het werk gaat als zij daar helemaal klaar voor is, zowel fysiek en mentaal, als emotioneel.