“10 jaar geleden, tijdens een vakantie in Portugal, ontdekte ik een putje in mijn rechterborst. Enkele weken en een aantal onderzoeken later kreeg ik het niet zo goede nieuws te horen: borstkanker, operatie, chemo en bestraling. Ik zou zeker 1 jaar out zijn. Er gebeurde eerst een borstsparende operatie, waarna ik enkele weken terug ging werken tot ik mijn eerste chemo moest krijgen. Ik werk op de Human Resources Afdeling van een farmaceutisch bedrijf, en met al dat adminstratief werk zag ik het niet zo zitten om een jaar thuis te blijven. Er werd afgesproken dat ik mocht komen werken als mij dat lukte.

Na de eerste chemo ging het even mis. Ik moest 3 weken in het ziekenhuis verblijven en mijn poortkatheter (een katheter met reservoir die wordt ingeplant in een grote ader onder uw sleutelbeen om pijnlijke prikken voor bloedafnames en toedienen van medicatie te beperken) moest weggehaald worden. Daarna moest ik even thuisblijven om aan te sterken. Na 2 maanden kreeg ik mijn tweede chemo en kon ik parttime mijn werk hervatten. De week dat ik chemo kreeg, bleef ik telkens thuis, de andere weken werkte ik 4 uur per dag. Het werken gaf me moed. Ik had contact met mijn collega’s, die me zeker steunden en heel bezorgd waren, dat hielp me door deze periode.

Na 6 chemo’s volgden er nog 35 keer bestraling. Het maken van de afspraken was niet altijd makkelijk. Ik moest proberen om zo vroeg mogelijk of zo laat mogelijk een afspraak te krijgen, zodat ik kon blijven werken. Bij het einde van de bestralingen was ik het meest vermoeid. Daarna ben ik nog 3 maanden deeltijds blijven werken. Na die 3 maanden werkte ik terug voltijds, ik kon mijn uren namelijk niet geleidelijk aan terug opbouwen.

Mijn collega’s leefden met mij mee, steunden me en hebben er mee voor gezorgd dat ik toch kon blijven werken. Tien jaar later ben ik nog steeds voltijds aan het werk. Gelukkig heb ik veel vakantiedagen, want je moet steeds vrijaf nemen voor de jaarlijkse controles. De meeste onderzoeken kunnen vaak enkel binnen de werkuren gebeuren. Om met slechts 20 wettelijke vakantiedagen om de drie maanden op controle te gaan, kan je je wel voorstellen dat er uiteindelijk niet veel meer overblijft.

Ik besef wel dat het niet voor iedereen is weggelegd om tijdens de behandelingen door te blijven werken, maar ik ben blij dat ik die keuze heb kunnen maken. Het heeft mij geholpen om door een moeilijk jaar te geraken.”