1. Informeren & bespreken

Vertel je patiënte wat de impact van de behandeling van de ziekte op haar job zal zijn. Zo is je patiënte op de hoogte van wat er haar allemaal te wachten staat. Het is ook belangrijk om de psycholoog van het oncologisch team mee te informeren. Zo kan die de patiënte eventueel bijstaan tijdens de behandelingsfase. Ook de ergo- en kinesitherapeut kunnen bij die fase betrokken worden om een arbeidsgerichte revalidatie op te stellen. Verder kan de sociaal assistent de patiënte met de opvolging van administratieve procedures helpen.

Maak duidelijk aan je patiënte dat het van belang is om open kaart te spelen met de werkgever over de ernst van de ziekte. Houd er wel rekening mee dat je patiënte op dat vlak wat terughoudend kan zijn omwille van angst voor negatieve gevolgen op de werkvloer (bv. risico op ontslag of verlies van kansen op promotie). Voor patiëntes die zelfstandige zijn, is het belangrijk om zowel op korte als op lange termijn te bespreken wat de gevolgen zijn wanneer ze te vroeg terug starten of te laat opnieuw beginnen werken. Verder is het ook goed om met je patiënte te kijken naar welke opties en andere kansen er op haar werk nog mogelijk zijn.

2. Terug aan het werk

Werkhervatting wordt door bijna elke patiënte gezien als het teken dat zij terug gezond is en het ‘normale leven’ weer kan voortgaan. Je kan al tijdens de behandeling en begeleiding met je patiënte een gesprek aangaan om te peilen wat haar verwachtingen omtrent een mogelijke werkhervatting zijn. Als dat gesprek nog wat te vroeg komt (omwille van medische en/of persoonlijke redenen), probeer het dan op een ander moment nog eens opnieuw. Raad haar daarbij ook aan de werksituatie eens met haar thuisomgeving te bespreken en te kijken hoe zij daar tegenover staan.

LEESTIP: Het boekje ‘Werken is genezen’ van prof. Dr. Godderis kan je helpen om de opties van je patiënte en de voor-en nadelen van (blijven) werken vanuit een gefundeerde invalshoek te bekijken.

Het kan ook zijn dat je patiënte wil blijven werken gedurende haar behandeling. Dat kan in overleg met de behandelende arts en de arbeidsarts. Als je patiënte zelf niet goed weet wie haar arbeidsarts is, dan kan je dat opzoeken via het SEED-platform. Wil je patiënte tijdens de behandeling nog opnieuw beginnen werken, dan is het van belang ook de adviserend arts van het ziekenfonds daarbij te betrekken en voor werknemers na te gaan of en hoe een opstart van een re-integratietraject aan de orde is.

Als je patiënte tijdelijk stopt met werken overleg je ongeveer een maand voor het einde van de primaire behandelingsfase (na +/-5 maanden) samen met je patiënte en de oncoloog wat de verdere stappen zijn. Aan de hand van de informatie die uit dat gesprek volgt, bekijken jij en je patiënte welke vooruitzichten, mogelijkheden en wensen er op werkvlak zijn. Het is belangrijk dat je patiënte, voorafgaand aan dat gesprek, daar ook al eens goed over nadenkt.

3. Het belang van contact

Ook al stopt je patiënte tijdelijk met werken, raad haar toch aan om de band met het werk niet volledig los te laten. Af en toe contact houden, kan de terugkeer naar het werk later alleen maar vergemakkelijken. Als je patiënte vervangen wordt, is het zeker belangrijk dat je zij regelmatig met die persoon overlegt. Zo blijft je patiënte toch op de een of andere manier op de hoogte van het reilen en zeilen van de onderneming.

4. Knelpunten & oplossingen

De behandelingen die je patiënte moet ondergaan, hebben een grote impact op haar lichaam en geest. Zachte en juist toegepaste massages en mindfulness kunnen helpen om pijn, angst, slapeloosheid, depressieve gevoelens, … te verminderen. Ook het samen bespreken van de opties die je patiënte heeft over het behoud of de terugkeer naar het werk zorgen ervoor dat je patiënte perspectief voor ogen heeft. Zo wordt het risico dat zij in een groot zwart gat valt zoveel mogelijk vermeden. Zorg er ook voor dat je patiënte de ruimte heeft om in jouw kabinet te spreken over de knelpunten waar zij mee worstelt. Bespreek en benoem de ‘roze olifant’ in de kamer, zodat ze er effectief ‘grip’ op kan krijgen. Door die beangstigende knelpunten onder woorden te brengen, zal je patiënte minder last hebben van slapeloosheid, angstige gevoelens,….