20181116 Getuigenis Lutgart 52 Hulp Bij De Rollercoaster Die Borstkanker Heet

Getuigenis Lutgart (52): hulp bij de rollercoaster die borstkanker heet

Rentree is een organisatie die borstkankerpatiënten antwoorden biedt op vragen over werken na kanker. De organisatie begeleidt personen in het opnieuw gaan werken of in de zoektocht naar een nieuwe job. Lutgart Mertens getuigt over haar ervaring met Rentrée: "Als je vragen zou hebben over je werk, neem dan zeker contact op met Rentree. Ik kan het je alleen maar aanbevelen. Rentree denkt met je mee!”

De rollercoaster die borstkanker heet

Mijn naam is Lutgart Mertens, 52 jaar. Eind november 2016 voelde ik een knobbel. In het begin maakte ik me er niet veel zorgen over, maar na enkele weken ben ik toch maar naar mijn huisarts gegaan. Die heeft me dan doorverwezen naar specialisten voor verdere onderzoeken. Het knobbeltje bleek een kwaadaardige tumor te zijn. Begin december 2016 startte de rollercoaster van behandelingen voor borstkanker.

Ongeloof

Mijn eerste reactie toen ik de diagnose van borstkanker bij de dokter kreeg was ongeloof. Mijn moeder was eerder overleden aan borstkanker. Ik had dus wel ergens in het achterhoofd gehouden dat mij hetzelfde zou kunnen overkomen. De periode na mijn diagnose was een heel emotionele. Ik was heel bang en wist niet goed wat er op mij af zou komen.

Na de diagnose

Na de diagnose ben ik naar mijn werk gereden en tijdens de koffiepauze heb ik mijn collega’s en werkgever op de hoogte gebracht. Dat was een heel emotioneel moment, zowel van mijn kant als die van hen. Mijn collega’s en werkgever hebben me toen beloofd dat zij samen met mij zouden vechten tegen mijn borstkanker, voor me zouden supporteren en me zouden steunen waarin mogelijk. Ik heb heel veel steun van mijn collega’s en werkgever gekregen. Ze zijn mijn supporters langs de zijlijn geweest, gedurende mijn hele behandeling. Op de dag van mijn diagnose ben ik meteen gestopt met werken. Mijn werkgever vond dat ik tijd moest nemen voor mezelf, zolang mijn behandeling aan de gang was. Door afspraken, bezoeken, telefoontjes en sms’en bleef ik wel op de hoogte van het reilen en zeilen op het werk. Ik ging zelf ook regelmatig op bezoek op mijn werkplek. Zo werd ik uitgenodigd voor een pensioenfeestje tijdens mijn behandeling.

De afwezigheidsperiode

Tijdens mijn afwezigheidsperiode op het werk had ik het heel druk met de behandeling. Ik voelde me in de steek gelaten door mijn lichaam. In het begin had ik het druk met wekelijkse bezoeken aan het ziekenhuis. Na een periode van chemo en radiotherapie ben ik even in een zwart gat gevallen. Ik miste namelijk die veilige cocon dat het ziekenhuis was. Ik miste het contact met lotgenoten, de verpleging en de verwenbehandelingen tijdens de chemo. Na een kleine maand heb ik me erover gezet dankzij oncorevalidatie. Die, en de ook de psychologische sessies die ik kreeg, hebben me heel hard geholpen. Ik voelde me niet meer zo alleen en ik kreeg het besef dat ook andere mensen voelen wat ik voel(de).

Rentree

Tijdens een van mijn psychologische sessies kreeg in een flyer in mijn handen van Rentree. Ik heb hen diezelfde namiddag nog gebeld om een afspraak te maken. Rentree is een organisatie die heel veel voor me heeft betekent. Ze hebben me begeleid in het terug gaan werken na kanker. Ik heb gratis ondersteuning gekregen bij mijn re-integratieproces op de werkvloer. De organisatie dacht mee met me na hoe en op welke manier ik terug zou kunnen gaan werken. Het re-integratieproces op de werkvloer opzetten op mezelf, zonder begeleiding, zou veel moeilijker zijn geweest. Daarnaast gaven de mensen van Rentree me ook verschillende tips. Zo heb ik dankzij hen mijn collega’s geïnformeerd over de bijwerkingen van mijn behandeling op basis van een gedicht.

Terug aan het werk

Ik ging voorbereid terug aan het werk door de begeleiding die ik van Rentree heb gekregen. Zo had ik op mijn eerste werkdag een gesprek met mijn leidinggevende, die er erg positief was. Verder was het ook een heel emotionele dag. Ik werd warm verwelkomt door mijn lieve collega’s. Zij hadden een gedicht geschreven als respons op mijn eigen gedicht en mijn bureau versierd met ballonen.

Wat nu?

Ik voel me nog steeds niet als de oude Lutgart. Ik heb nog altijd gewrichtspijnen en ben nog steeds heel moe, wat me toch nog vaak parten speelt. Vroeger voelde ik me als een vis in het water, nu voel ik me als een vis in een woelige oceaan. Niets is nog hetzelfde. Ik voel me wel opnieuw nuttig doordat ik terug werk. De sociale contacten met mijn collega’s doen me ook echt goed en verder sta ik wel positief in het leven. Er staat me nog een borstreconstructie te wachten maar ondertussen ben ik toch al terug 12uur terug op het werk. Tegen vrouwen met borstkanker zou ik willen zeggen: “Blijf vooral positief en luister naar je lichaam! Als je vragen zou hebben over je werk, neem dan zeker contact op met Rentree. Ik kan het je alleen maar aanbevelen. Rentree denkt met je mee!”

Doe een donatie

Donaties door particulieren gaan naar het Pink Ribbon Fonds, dat wordt beheerd door de Koning Boudewijnstichting.

Doneer

Pink Support

Steun de strijd tegen borstkanker op jouw manier en organiseer een actie op het Pink Support Platform!

Zet een actie op

Nieuwsbrief

Wil je op de hoogte blijven van wat Pink Ribbon doet? Schrijf je dan in voor onze nieuwsbrief!

Nieuwsbrief