“Het is nog zoeken naar wat aangenaam en bevredigend aanvoelt.”

In de eerste maanden na de borstkankerdiagnose, waarin de ene na de andere ingrijpende behandeling volgde, voelden Sofie en Bart zich sterk beproefd als koppel. “We waren erg van slag en moesten tegelijk het leven van alledag zo goed mogelijk voortzetten, vooral voor onze 3 jonge kinderen”, vertelt Sofie. “We zaten dus vaak op ons tandvlees, wat onze relatie uiteraard geen goed deed.”

Verlammend

De psycholoog-seksuoloog raadde hen aan om toch voldoende tijd voor zichzelf als koppel te nemen. “Maar dat lukte eenvoudig niet”, zegt Sofie. “En aan vrijen kwamen we al helemaal niet toe. De angst dat ik de ziekte niet zou overleven werkte voor mij verlammend. Dat ik me minder aantrekkelijk voelde na de borstoperatie en de chemo hielp uiteraard ook niet. En de zware vermoeidheid eiste ook zijn tol. Seks was wel het laatste waaraan ik dacht. Bart toonde zich heel bezorgd en begripvol. Maar bij de psycholoog-seksuoloog gaf hij wel aan dat hij het vrijen erg miste en bang was om hierdoor makkelijker verliefd te worden op een ander. Dat kwam hard aan, maar tegelijk apprecieerde ik het dat hij zo diep in zijn ziel liet kijken.”
Inmiddels is hun relatie uit woelig vaarwater en zelfs hechter dan ooit. “We weten beter wat we aan elkaar hebben, hoe graag we elkaar zien, en wat er in het leven écht toe doet”, verduidelijkt Sofie. “Maar we worstelen wel nog met de gevolgen van de ziekte voor onze intimiteit en seksualiteit.”

Gefnuikt verlangen

“Door de antihormoonpil, die ik nog 7 jaar elke dag moet nemen, kamp ik met vaginale droogte”, legt Sofie uit. “De inwendige bevochtigers, glijmiddelen en lasertherapie die ik uitprobeerde, helpen voor mij onvoldoende. Vrijen met penetratie blijft pijnlijk. Uiteraard kun je elkaar nog op andere manieren bevredigen. Alleen, de antihormoonpil heeft ook nog eens mijn zin in seks sterk verminderd. Ik voel nog maar weinig prikkeling en opwinding, wat ik niet alleen voor mezelf maar ook voor Bart vervelend vind. Ik vind hem nog altijd even aantrekkelijk en wil niet dat hij daaraan gaat twijfelen. Het is dus nog zoeken naar wat aangenaam en bevredigend aanvoelt als we samen zijn. Intimiteit en seksualiteit uit de weg gaan, is in elk geval geen oplossing. Fysieke genegenheid is zo belangrijk om je écht met elkaar verbonden te voelen. Dat besef je maar ten volle als hieraan geraakt wordt door iets ingrijpends als borstkanker.”

Sofie en Bart zijn niet de echte namen.

Geschreven door An Swerts