Je werkt, je ziet de tijd voorbij vliegen en meer dan twee jaar na mijn laatste controle, de vooravond van mijn 50^e verjaardag, voelde ik toevallig een bolletje in mijn rechterborst, zo groot als een ei.

Onbegrip, twijfel en ontkenning. Dit was niet mogelijk, dit overkwam mij niet.

Waaraan heb ik dat verdiend? Ik heb de dood al in de ogen gekeken 14 jaar geleden toen ik tijdens een buitenbaarmoederlijke zwangerschap een inwendige bloeding kreeg. Ik heb genoeg gegeven, alsjeblieft niet ik.

Aan anderen heb ik een boodschap : Laat jezelf controleren !

Ik wil het tegen iedereen zeggen, aan alle vrouwen in de wereld en aan alle mannen, die een vrouw of partner hebben : doe jullie jaarlijkse mammografie, onderzoek je eigen borsten, etc … Dit is geen taboe, praat erover met je arts !

Mijn gynaecoloog heeft mij nochtans op het hart gedrukt, dat gezien de agressieve vorm van deze kanker, 6 maanden geleden tijdens een onderzoek niets gevonden zou zijn.

Ik had dus geen andere keuze dan te vechten, want ik hou van het leven, van mijn familie, van mijn man, mijn kinderen. Ik heb enorm veel steun gevonden bij mijn omgeving en ben halftijds blijven werken, ondanks de 15 chemotherapiesessies.

Ik denk dat elke dag opstaan om te gaan werken mij een doel gaf en mij zo geholpen heeft tijdens mijn ziekte. De steun van mijn collega’s, die mij elke maandag aanmoedigden na 4 slechte dagen. De tijd is sneller voorbij gegaan en vermits ik een fiere vrouw ben, ben ik ook de moeite blijven doen om er goed uit te zien. Ik wilde niet dat mensen zagen dat ik ziek was.

Na elke chemo gunde ik mezelf ook pleziertje : shopping uitstapjes, massages en reiki-sessies, weekendjes weg met mijn man. Bij iedere stap, zag ik steeds meer het einde van de tunnel.

Het heeft me in totaal 8 maanden gekost, 15 chemotherapie sessies, een operatie en om te eindigen bestralingen. Het is een lange weg geweest, maar ik ben er sterker uitgekomen. Ik ben onoverwinnelijk, ik ben dan wel mijn zorgeloosheid kwijt maar niet mijn levensvreugde.

Ik leef volgens de spreuk Carpe Diem – van dag tot dag. Ik geniet van elk moment en ik probeer vandaag te doen wat ik vandaag kan en niks uit te stellen tot morgen. Daarvoor is het leven veel te kostbaar.

Toen Pink Ribbon op zoek was naar verhalen, wou ik mijn verhaal vertellen en er een positieve noot aan geven. Als ik iemand kan helpen en troosten, al is het slechts één iemand, ben ik al tevreden. Ik wil mezelf nuttig maken, mijn kleine trucjes om me beter te voelen delen delen met jullie, enzovoort.

Nathalie A.