Door de hoge werkdruk in de ziekenhuizen en het chronisch personeelstekort voelen kankerpatiënten zich vaak in de kou staan. Dankzij het werk van vrijwilligers kunnen zij terecht in inloophuizen die een belangrijke rol spelen in de opvang van kankerpatiënten. Inloophuizen zijn vrij toegankelijke ontmoetingsruimtes waar kankerpatiënten en hun dierbaren kunnen binnenlopen wanneer ze nood hebben aan een babbel, een pauze of gewoon aan informatie, in een ontspannen huiselijke sfeer. De meeste inloophuizen organiseren workshops, massages, uitstappen en andere initiatieven waar patiënten en hun gezinnen nood aan hebben. Op die manier nemen deze vrijwilligers een deel van de zorg voor kankerpatiënten en hun naasten op hun schouders.

Laatste vakantie

Vaak hebben de initiatiefnemers van inloophuizen zelf een bijzonder verhaal. Dat is ook het geval voor het inloophuis Limani in Maasmechelen, opgericht door Foffi Mavrakis, een Vlaamse met Griekse roots. ‘Ik was 35 jaar en moeder van 2 kindjes, toen ik met kanker geconfronteerd werd’, vertelt ze aan Pink Ribbon. ‘De artsen gaven me 50% overlevingskans en daarom trokken we nog één keer met het gezin op onze mogelijk “laatste vakantie” samen. Het woog heel zwaar op ons. Bovendien kreeg ik de raad om uit te kijken wie als voogd voor mijn kindjes zou kunnen zorgen, mocht ik het niet halen.’ Voor Foffi Mavrakis was dat laatste gewoonweg ondenkbaar. Ze wilde er zelf zijn voor haar kinderen. Zij, die altijd voor anderen had gezorgd, kon niemand aanwijzen die de zorg voor haar kinderen zou kunnen overnemen. Mavrakis vocht als een leeuwin, overwon de kanker, ging te snel terug aan het werk en herviel. ‘Door de kanker verlies je ook een inkomen. We hadden een hypotheeklening zoals zoveel jonge stellen. Je hebt gewoonweg de tijd niet om te herstellen.’ Door de druk en omwille van nieuwe gezondheidsproblemen en complicaties van de kankerbehandeling, verloor ze haar baan en sukkelde het gezin in de armoede. ‘Onze kinderen werden al heel snel mantelzorgers, want ik viel geregeld flauw’, vertelt ze met trillende stem over die periode. ‘Ze wisten op welk voorgeprogrammeerd knopje van de telefoon ze moesten drukken als het weer eens zover was.’ Na verloop van tijd kon Mavrakis’ man de situatie niet langer aan en verliet het gezin. Opnieuw loerde armoede om de hoek.

Veel mensen maken dat mee.

Foffi Mavrakis bleef niet bij de pakken zitten. Ze werd zorgvrijwilliger in het ziekenhuis, volgde een opleiding leerkracht en ging voltijds lesgeven. Ze werd gevraagd om als ervaringsdeskundige over haar problematiek in de hogescholen te spreken. Welbespraakt als ze is, begon ze lezingen te geven over het effect van kanker op je gezin, je kinderen en alle aspecten van je leven. ‘De reacties waren overweldigend’, vertelt ze daarover. ‘Ik kwam in contact met mensen die door kanker in grote moeilijkheden verkeerden. Ze maakten gelijkaardige dingen mee en hadden nood aan een meelevend gesprek.’

Zo rijpte het idee van een inloophuis. Mavrakis vond een team van vrijwilligers, zocht de nodige sponsoring en opende in oktober 2018 de deuren van Inloophuis Limani in Maasmechelen. ‘Limani betekent in het Grieks en Turks “haven”, vertelt ze trots, ‘Doel van het inloophuis is dat je hier tot rust kan komen, even een pauze neemt en op gesprek kan komen als je die nood voelt. We bieden zorgmassages en diverse workshops aan, organiseren betaalbare en laagdrempelige speeldagen voor mantelzorgkinderen en weekends aan zee waar het gezin op adem komt. Dat doen we voor alle familieleden die met kanker geconfronteerd worden.’ Zelf is ze heel erg betrokken bij het inloophuis. ‘Ik heb tijdens mijn kankerproces en nadien veel steun gekregen uit onverwachte hoek. Mensen die op mijn pad kwamen en spontaan hulp aanboden. Dat is onbetaalbaar en dat wil ik nu voor anderen doen samen met de medewerkers en de vrijwilligers van Limani.’

Informatie over Limani vind je hier: http://www.inloophuislimani.be/, of op Facebook en Instagram.