Vandaag is Chris Van Rillaert 62 en geniet ze, samen met haar echtgenoot, van haar pensioen, na een carrière van 32 jaar bij schoenenretailer Torfs. Aan Pink Ribbon vertelt ze hoe ze drie jaar geleden, tijdens aanbrengen van haar body lotion na de douche, een hard knobbeltje voelde dat er voorheen niet was. Ze sloeg meteen alarm, belde dezelfde dag nog naar de dokter en kwam zeer snel in de borstkliniek van Lier terecht. Daar stelde men vast dat ze niet één, maar twee kleine borsttumoren had in één borst, waardoor een borstsparende ingreep niet meer aan de orde was. “Dat was erg schrikken,” zegt ze, “te meer daar ik kort ervoor nog een screeningsmammografie had gehad. Overigens heb ik nooit een uitnodiging voor screening overgeslagen.”

Op de begeleiding en behandeling in de borstkliniek blikt ze tevreden terug. “Ik werd goed voorbereid en kreeg voldoende uitleg. Ze waren echt het luisterende oor en stelden me gerust. De aangetaste borst diende geamputeerd te worden, maar een nabehandeling hoefde gelukkig niet.” Omdat bestralingen, chemotherapie en hormoontherapie niet nodig waren voor Chris, bleven alle mogelijke nevenwerkingen, waaronder haarverlies uit. Chris koos voor een borstreconstructie met prothese onder de borstspier, meteen na de borstamputatie. “Ik verbleef één week in het ziekenhuis,” vertelt ze.

Chris was op het ogenblik van de diagnose regioverantwoordelijke. Ze lichtte meteen haar collega’s en medewerkers in en werd ondergedompeld in een warm bad van empathische reacties. “Bij Torfs werken 750 vrouwen,” vertelt ze, “Wanneer een werknemer ernstig ziek is, wordt daar echt zorg voor gedragen. Ik kreeg telefoontjes van Wouter Torfs en van verschillende collega’s, bloemetjes en kaartjes. Dat was hartverwarmend. Torfs is als een familie.” Chris benadrukt dat werknemers die met borstkanker geconfronteerd worden, zelf kiezen of ze op de hoogte willen blijven van het reilen en zeilen binnen het bedrijf, of bezoekjes van collega’s al dan niet welkom zijn en collega’s mogen ingelicht worden. “Torfs houdt rekening met de keuze die vrouwen hierin maken en kijkt er ook op toe dat die keuze gerespecteerd wordt.”Zelf heeft ze lang en graag gewerkt bij Torfs.

Door haar kanker was ze slechts vijf maanden afwezig en nadien bleef ze doorwerken tot haar geplande pensioen, dat recent inging. Door de borstkanker staat ze nu wel anders in het leven, zegt ze. “Ik ben bewuster gaan leven, ik geniet meer en ben dankbaar dat ik er nog ben. Toch word ik iedere dag met mijn borstkankerverleden geconfronteerd wanneer ik in de spiegel kijk en het litteken zie. Dat went niet.”

Met haar getuigenis wil Chris vrouwen deze boodschap geven: “Als je iets verdacht voelt in je borst, aarzel niet en ga zo snel mogelijk naar je dokter. Op tijd zijn is cruciaal.”

Omdat ze de koe meteen bij de horens vatte, verstreek er amper drie weken tussen het ogenblik dat Chris een verdacht knobbeltje voelde en de reddende borstoperatie in Lier. •